Spotkanie I - Duszniki-Zdrój
W listopadzie 2007 roku odbyło się I Spotkanie Rodzinne – tak nazwaliśmy nasze spotkania, bo bez nazwy ani rusz…Ale to pierwsza i jedyna formalność – nie ma list obecności, spisów członków, nie stanowimy żadnego klubu, po prostu spotykamy się gdzieś w Polsce, zawsze w innym miejscu.
Postanowiliśmy jednak prowadzić - staromodnym obyczajem – kronikę w formie pisanej! Pamiętam dobrze to I Spotkanie, bo z Jankiem, moim mężem pomagaliśmy Bogdzie i Mietkowi w organizacji Spotkania w Dusznikach-Zdroju. Gościli nas Bogusia i Marian Rzekieccy – ludzie turystyki, którzy prowadzili wtedy Ośrodek Wypoczynkowy Energetyk.
W piątek, po zakwaterowaniu – „Duszniki nocą”. Po kolacji posiady ze śpiewem, poczęstunkiem i prezentacją regionu; po prostu sama radość spotkania się. Trzeba było potem szybko spać, bo następny dzień miał być pełen wrażeń.
Rano w sobotę regularne zwiedzanie Dusznik i wizyta w XVI-wiecznej papierni. W gumowych fartuchach, roześmiani, odkrywaliśmy w sobie dzieci, które mają frajdę z robienia własnoręcznie karty papieru czerpanego. A wczesnym popołudniem spacer w górki do pięknego schroniska „Pod Muflonem”. A tam zaskoczenie – po słonecznych Dusznikach, mgła, ziąb, śnieg – no, po prostu zima! I parę bałwanków ulepiliśmy…Wieczorem śpiewy i pogaduchy bez końca…
W niedzielę, po śniadaniu część z nas wyjechała do domu, a ci, którzy mieli późniejsze odjazdy pociągów wybrali się do Polanicy-Zdrój, a stamtąd pieszo do zamku w Szczytnej.
Rozjeżdżając się w różne strony nie wiedzieliśmy jeszcze, że narodziła się tradycja Spotkań Rodzinnych (rodziny turystycznej). Wiemy już, że nie trzeba biura, góry dokumentów, formalności i składek, aby stworzyć ciepłą atmosferę kolejnych spotkań, by poznawać takie zakątki Polski, do których (być może) prywatnie nikt by nie dotarł.
I najważniejsze - mieć przyjaciół od Bałtyku po Tatry!
Pospotkaniowe refleksje Ali Niewczas
Taki mieliśmy program Spotkania:
